Hallo allemaal,

Iedereen een gezellige kerst gehad? Alle plannen rond voor het uiteinde?

We vonden dat het weer tijd werd voor een verhaal. Eigenlijk doet Jelmer beter zijn best, de foto's zijn namelijk altijd keurig bijgewerkt. Voor de mensen die het niet weten; we zijn sinds 18 december in Thailand. We bezoeken een vriend (Thomas) in Krabi. Al anderhalve week op een vaste plek, we beginnen bijna een local te worden. Na een doeltreffende, gerichte aanval door een team van zandvliegjes op het strand, zien mijn armen en benen eruit alsof ik zeer heftig de waterpokken onderga.

Nooit geweten dat de beten van deze beestjes zulke jeukaanvallen kunnen veroorzaken. Vandaar de titel. Ondertussen zijn we druk bezig met overleggen waar oud en nieuw plaats moet vinden en dat is erg moeilijk; het ene beeldschone witte strand is het andere beeldschone witte strand natuurlijk niet.

Aan het einde van het laatste verhaal waren we net aangekomen in Hue en zouden we de volgende dag naar de military zone gaan. Deze zone ligt een aantal uren rijden van Hue en je kan er de tunnels bekijken waar de vietnamezen leefden tijdens de oorlog. Zoals verwacht was het heel indrukwekkend. Hoe klein en hoe donker de gangen, hoe klein (2 bij 2 meter) waren de ruimtes waarin hele gezinnen leefden. Hoever gaan mensen als het oorlog is, niet te geloven!!! Maar ook; hoe slim om op deze manier de oorlog te overleven. De volgende dag zijn we naar de oude stad geweest, een cultureel erfgoed, heel erg mooi. Je kan er rustig een dag doorbrengen met rondlopen en dingen bekijken.

Ons volgende doel was de nachtbus naar Ninh Binh te pakken om van daaruit naar Halong Bay te gaan. Een plek met allemaal rotsen en eilandjes in het noorden van Vietnam aan de westkust. Helaas stopte de bus niet in Ninh Binh maar werden we afgezet in Hanoi en als we er niet naar hadden gevraagd hadden we het niet geweten. Dit soort gebeurtenissen zijn ons vaak overkomen in Vietnam. In het begin gooi je alles op miscommunicatie en cultuurverschil, maar als het vaak gebeurd ga je er toch anders tegenaan kijken. Zeker als je in Thailand, Laos en Cambodja nooit problemen hebt gehad en de meest vriendelijke mensen hebt ontmoet. Het toppunt was wel dat Jelmer bijna werd aangereden door een motor op volle toeren, omdat hij toevallig achter een persoon stond die ruzie had met de desbetreffende motorrijder. Het scheelde niet veel en we waren ons rotgeschrokken.

In Halong Bay hebben we twee dagen op een boot gezeten, het was heel erg mooi!!! Zie de foto's. 's ochtends kon je het raam van de slaapkamer opengooien en dan keek je uit over het water met allemaal rotsen. Ook weer leuke mensen op de boot. We hebben het meest met twee australische meiden opgetrokken waar we ook onze dagen in Hanoi mee hebben doorgebracht.

De 18e gingen we dan naar Thailand. We kwamen aan; de lucht was strakblauw en de buschauffeur gaf ons een brede glimlach, we waren weer in Thailand!!!!!!!

Vanuit Bangkok weer de nachttrein gepakt. En nu zijn we dus in Krabi. Lekker bijkletsen en kerst gevierd met de mensen van het guesthouse. Er werd een gratis kerstdiner gemaakt, het was errug gezellig! Natuurlijk de beide families even gebeld en bijgekletst.

Nog een nieuwtje; Jelmer heeft een nieuwe tatoeage!!! Het is een boedhistisch geluksteken op zijn rug, Erg mooi!! Ook staat het voor dat je goed moet leven; niet liegen, stelen enzovoort.

Het duurde twee uur en ik heb hem mentaal en fysiek bijgestaan, het was volgens Jelmer niet geheel pijnloos!

Verder is onze telefoon gestolen! Het gevolg is dat we weer een nieuw nummer hebben;

+66876214016, ik herhaal +66876214016.

Iedereen een gezellig uiteinde en een waanzinnig gelukkig 2009!!!

Toedels J en E