Iedereen een fijne valentijnsdag gewenst! Ik heb Jelmer gevraagd of hij mijn valentijn wil zijn, nou, dat wil hij wel! Een grote eer voor hem gezien de grote getalen. vrachtauto's met kaarten die ik elk jaar weer mag ontvangen, zelfs op Borneo!Ik moet van Jelmer erbij zetten dat deze laatste zin gelogen is.

We zijn aangekomen in Sandakan vanmorgen, al een aantal dagen produceer ik grote hoeveelheden snot. Sinds het duiken zit ookmijn linkeroor dicht, erg handig als je de weg wilt vragen aan iemand diebinnensmonds halfengels spreekt

. We zitten in de meest luxe hotelkamer die we maar kunnen bedenken voor heel weinig geld. Er staat een flatscreen-televisie en Jelmer gaat compleet uit zijn dak bij de gedachte dat ie vanavond voetbal kan kijken.

Na Brunei zijn we met de zweedse dames, Emma en Ellie,naar Borneo vertrokken (bedankt voor de waarschuwing Evert, ik hou hem goed in de gaten!) Wederom een urenlange bootreis waarin Jelmer en Emma lekkerlagen te slapen, ik spastisch voor me uit staarde om maar niet over te geven en Ellie de prullenbak binnen no time had gevuld. Na een paar dagen van mentale en fysieke voorbereiding zijn we een berg gaan beklimmen. Voor iedereen die denkt, wat leuk, ze hebben een stijgend bospaadje bewandelt, dit was niet het geval. We praten hier over mount Kinabalu, 4095 meter hoog, de hoogste in zuid-oost Azie. De eerste dag klim je 6 kilometer omhoog tot het basiskamp, om daar tot twee uur in de nacht te rusten. Vervolgens klim je2,7 kilometer naar de topwaar je dezonsopgangkuntzien.Bij hetreisbureau wordt gezegd dat je alleen de berg kan beklimmen als je een compleet pakket met overnachting en etenreserveert voor erg veel geld. Wij zijnzonderreserveringen en een zak metinstant-noodlesnaar de berg toe gegaan en hebben een voedselallergiegefaket waardoorhet allemaaleen stuk goedkoper werd (tjah, je bent eenbudget-backpacker of je bent het niet! Of is dit gewoonhollandse zuinigheid?)De eerste dag is Ellie na 2 kilometer klimmenteruggegaan, ze zag het niet zitten. Om 16:00 kwamen we aan in het basiskamp. Even hadden we lichtelijk spijt van onze zuinigheid. De mensen die het volle pakket betaalden hadden een verwarmde kamer en heerlijk avondeten. Wij zaten daarentegen in een koude bunker met onze instant-noodles! Na een paar uur slapen (of niet, in mijngeval)was het tijd om verder te klimmen naar de top. Het was vreselijk weer, ijskouden niks van onze spullen bleef droog. In het donker met zaklantaarns moestenwe zeer lastige, gladde stukken beklimmen. Gelukkig zaten er op veel plaatsen touwen waar je je aan op kon trekken.De luchtwas zo ijl dat ik voor een paar seconden even geen lucht meer kreeg!Wat waren Jelmer en ik blij met onze goede hike-schoenen, want toen we de top bereikten moest Emma huilen van de kou en de pijn. Op de top hing een serene stilte. Ik had niet door dat we op de topaan waren gekomenen toen ik er achter kwam, gaf ik een gil van blijdschap, tot ergernis van de guide

. We hebben niet gewacht tot de zon opkwam in verband met de weersomstandigheden, maar alleen het gevoel dat we de top hadden bereikt, wauw! En dan........................ het hele stuk weer naar beneden. Regelmatig slipte er eentje onderuit. Pot jan hinnekont, wat een spierpijn de volgende dag!Wijzijn sinds dit avontuur ervan overtuigddat mensen aan de gevolgen vanspierpijn kunnen overlijden.

Na dit avontuur had Emma verschillende ontstekingen aan de voet, ze wou er niets mee doen. Toen ze hierbij ook nog koorts kreeg, hebben we haar met ferme hand naar een dokter toe gestuurd. Flinke antibioticakuur en alle spullenom de wonden te verzorgen. Wat een pech voor haar, gezien onze plannen om de volgende dag naar Sipadan te reizen, 1 van de mooiste duikplekken ter wereld. Wij zijn gaan duiken, MOOI!!! 2 meter grote schildpadden, 2,5 meter grote haaien, SUPER!!!Wehebbende dames hierachter gelatenzodat zij later nog konden duiken en zijn naar het oerang-oetang rehabilitatiecentrum gaan reizen omdeze beesten in het wild te kunnen bewonderen, zo mooi!!! Zie de foto's en de filmpjes die Jelmer er vanavond op gaat zetten(speciaal voor Gert, de wederhelft van Smiegel!). We verbleven hier in 'uncle Tan's bed and breakfast'. Deze plek heeft normaal gesproken ook erg leuke wildlifeprogramma's, maar gezien de hevige regenval kon dit niet doorgaan. Het voordeel hiervan was dat alle gidsen van het kamp inhet bed and breakfast zaten, zodat Jelmer een aantal potjes fanatiek voetbal kon spelen.

De zweedse dames ontmoeten we weer in KK om samen naar de Filipijnen te vliegen op 18 februari. Hier gaan we onze laatste maand spenderen, heel vervelend, gezien we hier met 18 meter lange walvishaaien kunnen duiken!

Nou, heel verhaal, veelmeegemaakt weer,

Bis balt, Jel en El

p.s: We gaan proberen morgen de probiscis monkeys te zien, die met die rare neuzen

.