Op vriendelijk verzoek, een nieuw verhaaltje....
Er was vraag naar een nieuw reisverhaaltje uit verschillende hoeken, natuurlijk willen we daar graag aan voldoen.(Stiekum doe ik het ook uit angst dat jullieons niet vergeten.)Was eerst van plan te wachten tot begin november, vlak voordat we gaan rondtrekken, maar dat duurt nog wel eventjes. Zijn jullie je al mentaal en fysiek aan het voorbereiden op de genadeloze nederlandse winter? Of zal ik daar maar niet over beginnen in de nazomer? Ik denk dat we het heeeeeeeeeeel erg koud gaan krijgen als we terugkomen in maart, ook al is het bijna lente tegen die tijd...... We zijn dan anderhalf jaar alleen maar heel erg veel zon en hoge temperaturen gewend.
Over zes weken komen Jelmers ouders en daar hebben we heel erg veel zin in. Daarna komen Ronald en Katrin, vrienden van het oude werk en daarna Inge, Jelmers zusje. We reizen dus eigenlijk nooit alleen in Oz! Het gaat zo gezellig worden allemaal!!! Maar we moeten ook afscheid nemen van Sander en Rebecca en de kinderen. En dat is niet makkelijk. We zien ze zo'n beetje twee keer per week, en we hebben heel erg veel leuke dingen gedaan samen. Het was ook heel leuk om hun kinderen van zo dichtbij mee te maken. We hebbenpas geleden Stella haar derde verjaardagmee mogen maken, echt heel leuk!Verder was er river-fire-festival. Een heleboel vuurwerk op en rondom de rivier. Wij hadden het geluk dit te bekijken vanuit het appartement van Rebecca's ouders, middenin de stad op de 31e verdieping, supergaaf! Aankomend weekend gaan we er weer op uit met z'n allen, kamperen. Dus dat wordt welweer gezellig! Jelmer heeft ook nog iets anders leuks voor de boeg, hij gaat samen met Sander naar Australie-Nederland in oktober, een vriendschappelijke wedstrijd. Ze hebben oranje overals aangeschaft.En uiteindelijkafscheid nemen op het werk straks,we hopen dat ze ons een beetje zullen missen daar
.Afgelopen vrijdag heb ik in een ander ziekenhuis gewerkt. Er zijn in totaal drie ziekenhuis onder dezelfde organisatie, ze vroegen of ik een dagje in de andere kon werken. Heb daar de hele dag meegewerkt aan IVF-behandelingen. Wel interessant om dat eens te zien. Het was wel een oud ziekenhuis. Ze hadden niet eens een operatielamp, ik moest met een grote bouwlamp op de spermacellen schijnen, zo'n ding wordt wel zwaar als je em een half uur in de lucht moet houden
. De o.k moest warm blijven voor de ei- en zaadcellen en ik moest elke keer op en neer rennen met de ei-cellen naar het lab om te kijken hoeveel er waren en dan elke keer als ik terug kwam roepen: 1 ei, of 4 eieren.De spinnen hier in huis worden groter en groter............ ik draai mijn hand er niet meer voor om omdie jongens te vangen (stoer he?). Mijn enige angst is dat er s'nachts eentje over mijn gezicht gaat wandelen of dat ik in een spin trap als ik naar de w.c loop. We zullen een foto van een willekeurige spin op de site zetten, om jullie een idee te geven van het formaat. Verder heb ik met vissenmijn grootste vangst ooit gehad (op Jelmer na dan.) Dat laatste had ik ook op de facebook gezet (dat is een soort hyves). En toen had een vriend uit Brisbane gereageerd met: Het verschil is dat je de vis terug kan gooien en Jelmer niet! (hihihi).
Het laatste spraakmakende nieuws is dat we een huisgenoot hebben. Hij heet Joost en hij komt uitNederland, We hebben hem in de bus ontmoet en toen vroegen we: hey, heb je zin om bij ons te wonen? Nou, dat wou hij wel.Nee, we kennen hem al een tijdje, wehebben hem trouwens wel echt in de bus ontmoet. Hij gaat het huis overnemen als we weggaan.Hij doet onderzoek naar de reactie van motten op tabaksplanten, jaja!
(Gert, je bent niet de enige met interessante onderzoeken!)Vorige week bracht ie z'n spullen, dat was wel even wennen. Iedereen heeft zijn persoonlijke geur, dus ik kon merken dat de geur in ons huis veranderde. Ik voelde me net een hond die z'n territorium wordt afgepakt. Deanesthesioloogin het ziekenhuis had gevraagd of ik had geplast om het territorium af te bakenen, hihi.Het is een hele aardige jongen. Hij is gek op buitensport. Jelmer heeft met hem geklommen en kreeg daarbij natuurlijk weer zijn schouder uit de kom!Zoals jullie lezen vermaken wij ons hier super goed. Naast ons werk proberen wij er zoveel mogelijk op uit te gaan, lekker vissen, wandelen in de mooie natuurparken of naar het strand. De gemiddelde temperatuur op dit moment is rond de 32 graden (heerlijk).
Ik geloof dat ik vrij uitgebreid ben geweest, zal mijn betere en knapperehelft vragen of ie nog toevoegingen heeft, iedereen een fijne week,
Liefs Jel en El
Reacties
Reacties
Wow!
Ik ben even aan het bijkomen en uitbuiken van die heerlijke zak chips! Wat een verrassing op het werk! Super zeg! Het was nog lekkerder dan ik heb onthouden, zeg nou zelf, veel lekkerder maken ze de chips niet he?
Maar goed, echt heel erg bedankt Ellen (en Jelmer natuurlijk)! De verrassing kwam op een goed moment, dus dubbelgoed zeg maar.
Mooi verhaal heb je trouwens weer gepost. Ik zie je al rennen met het zweet op je voorhoofd met eicellen. Haha die bouwlamp, grappig.
Alvast heel veel plezier met reizen weer, en natuurlijk met R en K, gatver zeg wat ben ik jaloers.
Nogmaals bedankt!
X MJ
Dank voor het bijpraten! veel plezier met al jullie bezoek en alle tripjes deze winter, maar voor jullie zomer.
Ik zie uit naar jullie terugkomst volgend voorjaar, hoor! Paula Benjamins komt ook binnenkort, na het krijgen van kind nr. 2 ergens in jan 2010, weer bij ons terug op de OK en wil mn weer kinderen komen doen. We hebben zo veel vreemde AM ers lopen dat bekenden me meer dan welkom zijn. Vandaag mag ik met Nico Twickler staan, op de kinderurologie. Leuk!!!
Hallo!
Wat een fantastische verhalen!
Op de site van de NVAM las ik dat Jelmer adressen heeft, van ziekenhuizen die wel willen helpen met werk en visum. Ik zou graag een tijd in australie willen werken als anesthesiemedewerker. Hebben jullie nuttige informatie, dan wil ik die graag inwinnen!
Nog een hele fijne tijd!
Groetjes Maud (maudkje@hotmail.com)
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}