Gisteren om 18:00 hebben we in besloten kring afscheid genomen van Lum, onze campervan.Lum was een zeer mooie en trouwe campervan en onze compagnon in Australie voor acht maanden. Lum heeft ons elke dag trouw naar het werk gebracht, nooit klaagde hij over het feit dat ie altijd tussen de B.M.W's en de porches stond geparkeerd. Toen we rond gingen trekken moest ie in 1 keer heel erg veel rijden, maar klagen......ho maar.Zelfs niet toen er allemaal andere mensen achter het stuur gingen zitten (Wico, Ellen en Inge.). Hij verdroeg alles als eengoede campervan betaamd en slalomde dapper om alle dode kangoeroe's heen. Lum is in besloten kring overgebracht naar een zeer enthousiast frans koppel, aldaar zal hij weer rondtrekken met als eindbestemming Brisbane. Lieve Lum, bedankt....

Na Melbourne zijn we doorgereden over de 'Great ocean road.' Sjeeh, wat was dat mooi!!! De mooiste uitzichten en we hadden er afschuwelijk mooi weer bij.Tijdens deze rit hebben we ookde meeste Koala's gezien envan heel dichtbij, zo ontzettend lief!!! Hetwas1 van demooiste stukjes rijden dat we met Lum hebben afgelegd. Na de Great ocean road zijn we verder geredenmet als plan naar Kangaroo-Island te gaan. We moesten even flink doorrijden gezien Inge op 13 januari het vliegtuig zou pakken. Nou wou het lot dat het net die dag 48 graden was!!!! Nou is Lum van heel veel gemakken voorzien, air-co zit er niet bij in. Bezweet en met onze hersenen op kookpunt (behalve die van Jelmer, die loopt bij 60 graden nog te fluiten) zijn we een local pub in een klein dorpje binnengelopen. Tot onze verrukking hadden zeijskoude cola en konden we er zelfs nog wat eten. Met frisse moet reden we verder, om vervolgens door Marijke (zo heet onze vriendin van de navigatie) het bosingestuurd te worden. We zaten bijna ophet punt verdwaald totdat we nog wat wegwijzers op een landweggetje zagen die ons weer een beetje de goede richting op konden sturen. Moe en bezweet als we waren, hadden we geen zin meer om een camping te zoeken. Wezijn neergechrashedtussen delokale voetbal- en tennisveldenin een dorpje, er waren zelfs w.c's. Jelmer had onze doucheslang aangesloten op de kraan buitenen ik denk dat de mensen die aan het tennissen waren best raar stonden te kijken toen ik mij buiten in bikini aan het douchen was.

De volgende dag zijn we doorgereden naar het vertrekpunt voor Kangaroo-island, om vervolgens te ontdekken dat het je een half maandsalaris kost om met de veerboot er naartoe te gaan!!! Niet getreurd, ander plan. We zijn naar Victor-Harbour gereden en hebben daar nog een paar dagen heerlijk gechilled voor Inge haar vertrek. Vlakbij kon je de kleine pinguins bekijken, die broeden daar in het wild tussen rotsen. Zo leuk om te zien! En zoerg dat er tegenwoordig nog maar 160 pinguins zijn terwijl er een aantal jaren geleden nog 2000 waren. Ze denken aan global warming en bedreiging door de zeehonden. Verder kregen we het afschuwelijke verhaal te horen dat mensen met stokken in hun holletjes porren om een foto te kunnen maken van de kleine pinguins. Sommige pinguins belanden gewond in het opvangcentrum. Nikkey had een gewond pootje waardoor ze alleen nog maar in rondjes kon zwemmen en verder was er ook Bob. Bob was een beetje in de war en vergat waar ie woonde, hij was ookheel snel verliefd. Hij liep zomaar andere holletjes binnen om vervolgens weer weggestuurd te worden, zielig he? Na dit avontuur was het tijd om naar Adelaide te rijden om Inge op het vliegtuig te zetten, zodat ze na een bezoekje aan Brisbane, weer dapper de nederlandse kou tegemoet kon treden. We hebben gigantisch leuke weken gehad met Inge en heel wat afgelachen, Inge, bedankt voor de leuke vakantie!

En toen gingen we weer verder met zijn tweetjes. We hebben rond de 3000kilometer gereden om in Perth aan te komen, wat een avontuur. Zulke verlaten wegen heb ik nog nooit meegemaakt, geen kip op de weg behalve dode kangoeroe's waar kraaien in zitten te pikken. Het was heel bijzonder om dit stuk tedoen en het stond ons ook echt niet tegen om zo'n eind te rijden. Tijdens dit stuk kom je ook de langste rechte weg ter wereld tegen, 146 kilometer! En langs de weg staan borden dat je kamelen en emu's tegen kan komen! (wij hebben ze niet gezien.)

En toen zaten we in Perth enkwam het moment dat we australie moeten verlaten................

Australie..........

-het land met het lekkere weer,

-het land met de afschuwelijk mooie natuur,

-het land met de vele leuke, relaxte mensen,waar jezo een praatje hebt met iedereen,

-het land waar we8 maanden heerlijk hebben gewoond en een hele mooi tijd hebbengehad, mede dankzij de familie Kamman (ontzettend bedankt!!!!)

-het land waar we een superrondreis hebben gemaakt, mede dankzij iedereen met wie we gereist hebben, bedankt!!!

HET WAS GEWELDIG!!! om nooit meer te vergeten,

Nederland, tot over zes weken, Indonesie, here we come!!!

Liefs Jel enEl